Zaproszenie na nauki przedmałżeńskie do Lwówka Śląskiego
| 
| Odsłony: 775
Duszpasterstwo Rodzin Diecezji Legnickiej serdecznie zaprasza na przygotowanie do sakramentu małżeństwa, które zostało zaplanowane w dniach 7-9 czerwca 2013 r. w Domu Rekolekcyjnym we Lwówku Śląskim (ul. Kościelna 59). Koszt tego spotkania (dwa noclegi, pełne wyżywienie, koszt organizacyjny) wynosi 170 zł od osoby. Zajęcia będą prowadzić wykształceni specjaliści. W tym czasie narzeczeni odbędą również pełne przygotowanie z Naturalnego Planowania Rodziny. Program został zaakceptowany przez Biskupa Legnickiego.
Osoby chętne powinny zgłosić swój udział do dnia 3 czerwca 2013 r. na adres mailowy Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.">Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub pod numerem telefonu (76) 7244111 lub 112. Wpłaty będą przyjmowane na miejscu w recepcji.
Program nauk przedmałżeńskich
Lwówek Śląski
7-9 czerwca 2013 r.
Piątek 7.06
17.00 – Przyjazd i zakwaterowanie
18.00 – Kolacja
19.00 – Eucharystia
20.00 – 21.00 - Wprowadzenie do Naturalnych Metod Planowania Rodziny
21.00 – 21.45 – „Poznajmy się” – spotkanie integracyjne
Sobota 8.06
7.30 – Modlitwy poranne
8.00 – Śniadanie
8.30 – 10.00 – Podział na 2 grupy
Grupa I - Komunikacja i dialog w małżeństwie – warsztaty
Grupa II - Indywidualne spotkanie z Doradcami Życia Rodzinnego
10.00 – Przerwa na kawę
10.15 – 11.45 – Podział na 2 grupy
Grupa I - Indywidualne spotkanie z Doradcami Życia Rodzinnego
Grupa II - Komunikacja i dialog w małżeństwie – warsztaty
12.00 – Eucharystia
13.00 – Obiad
14.00 – 15.00 - Małżeństwo sakramentem: liturgia sakramentu małżeństwa i przysięga małżeńska - miłość, wierność, uczciwość
15.00 – 15.15 – Przerwa na kawę
15.15 – 16.15 - Zgoda małżeńska i przeszkody do zawarcia sakramentu małżeństwa
16.15 – 16.30 - Przerwa
16.30 – 17.30 - Miłość w małżeństwie - drogi i rozdroża miłości
18.30 – Kolacja
20.00 – 21.00 - „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich”
Niedziela 9.06
8.00 – Modlitwy poranne
8.30 – Śniadanie
9.00 – 10.00 - Eucharystia i pokuta w życiu rodziny
10.00 – 11.45 – Adoracja Najświętszego Sakramentu. Okazja do spowiedzi św.
12.00 – Eucharystia
13.00 – Obiad
14.00 – 15.00 – Konflikty w rodzinie i sposoby ich rozwiązywania
15.00 – 15.15 – Przerwa na kawę
15.15 – 16.15 – Odpowiedzialne rodzicielstwo i tworzenie środowiska wychowawczego
16.15 – 16.30 – Przerwa
16.30 – 17.30 – Wartość rodziny i kształtowanie życia rodzinnego
18.00 – Rozdanie zaświadczeń
18.30 – Kolacja, wyjaz
KOMUNIKAT BISKUPÓW DIECEZJALNYCH Z JASNEJ GÓRY
| | Odsłony: 709
Komunikat biskupów diecezjalnych z Jasnej Góry, 3 maja 2013 r.
Dnia 2 maja 2013 r. odbyło się w Częstochowie zebranie biskupów diecezjalnych. Obradami kierował Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, abp Józef Michalik. Wziął w nich udział abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce. Zasadniczym celem spotkania były bieżące sprawy Kościoła w naszej Ojczyźnie oraz zagadnienia administracyjno-finansowe.
1. Było to pierwsze spotkanie biskupów polskich po wyborze Ojca Świętego Franciszka. Biskupi dziękują Duchowi Świętemu za osobę nowego Papieża, Piotra naszych czasów. Równocześnie wzywają wszystkich: kapłanów, osoby życia konsekrowanego i wiernych świeckich do modlitwy za Ojca Świętego Franciszka, a także do pełnego otwarcia się na jego nauczanie.
2. W czwartek 23 maja br. po raz pierwszy obchodzone będzie święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Biskupi polscy poprosili o możliwość wprowadzenia takiego święta w ubiegłym roku. Watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w lutym br. przychyliła się do tej prośby. Głównym celem nowego święta jest kontemplacja piękna i świętości kapłaństwa samego Chrystusa. Jest to także dobra okazja do modlitwy o świętość kapłanów. W następnych latach święto to będzie obchodzone zawsze w czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego.
3.W obecnym roku przypada 1025. rocznica chrztu Rusi Kijowskiej. W związku z tym pod koniec czerwca przybędzie do Polski zwierzchnik Kościoła Bizantyjsko-Ukraińskiego, Arcybiskup Większy Kijowsko-Halicki, Światosław (Szewczuk.) Zasadniczym celem jego wizyty będzie świętowanie jubileuszu z wiernymi Kościoła greckokatolickiego. Przewidziane jest także spotkanie z przewodniczącym KEP, abp. Józefem Michalikiem, oraz z członkami Zespołu KEP ds. kontaktów z przedstawicielami Kościoła greckokatolickiego na Ukrainie.
Wizyta Arcybiskupa Światosława odbędzie się w przededniu obchodów 70. rocznicy zbrodni wołyńskiej. W związku z tym planowane są wspólne modlitwy za ofiary ówczesnych tragicznych wydarzeń. Nic nie jest w stanie usprawiedliwić przelewu bratniej krwi, dlatego jesteśmy zobowiązani zarówno do szukania prawdy o bolesnej przeszłości, jak i do wkroczenia na drogę przebaczenia i pojednania, która pozwoli nam spojrzeć z ufnością w przyszłość. Drogowskazem pozostaną dla nas słowa bł. Jana Pawła II wypowiedziane we Lwowie: „Niech dzięki oczyszczeniu pamięci historycznej wszyscy będą gotowi stawiać wyżej to, co jednoczy, niż to, co dzieli, ażeby razem budować przyszłość opartą na wzajemnym szacunku, na braterskiej wspólnocie, braterskiej współpracy i autentycznej solidarności". Zachęcamy do modlitwy w intencji ofiar i o pojednanie, zwłaszcza w dniu 11 lipca.
4. Biskupi przyjęli sprawozdanie zespołów pracujących nad przekształceniem Funduszu Kościelnego w nowy sposób wspierania dzieł kościelnych poprzez dobrowolny odpis z podatku od osób fizycznych. Strona rządowa i kościelna w Komisji Konkordatowej uzgodniły wysokość odpisu na poziomie 0,5% i sposób przygotowania umowy dwustronnej oraz ustawy. W ramach rządowej oraz kościelnej Komisji Konkordatowej działa zespół przygotowujący rozwiązania szczegółowe. Biskupi akceptując te prace wyrazili swoje opinie co do ich dalszego kierunku. Równolegle działa zespół, w obrębie Konferencji Episkopatu, który zajmuje się sprawami wewnątrzkościelnymi związanymi z odpisem podatkowym.
5.W przeżywanym obecnie Roku Wiaryprzypada 75. rocznica kanonizacji św. Andrzeja Boboli, patrona Polski, która miała miejsce w 1938 roku na Watykanie. Żyjący w XVII wieku jezuita, ks. Andrzej Bobola, był niestrudzonym głosicielem Ewangelii w różnych środowiskach, w tym także wśród mieszkańców ówczesnych wschodnich terenów Polski. Był gorliwym spowiednikiem, kaznodzieją i katechetą, zaangażowanym w posługę charytatywną, spieszącym z bezpośrednią pomocą chorym i zarażonym podczas epidemii. Zginął za wiarę 16 maja 1657 roku. Jest znakiem potrzeby jedności podzielonych chrześcijan. Do jego grobu pielgrzymują chrześcijanie Wschodu i Zachodu. Prośmy Boga – przez wstawiennictwo św. Andrzeja Boboli – o wyjednanie Kościołowi daru jedności i pokoju. Arcybiskup warszawski i biskupi diecezjalni zapraszają na Msze św. i modlitwy w liturgiczne wspomnienie św. Andrzeja Boboli, zwłaszcza dnia 16 maja i 2 czerwca. W Dniu Dziękczynienia 2 czerwca w Warszawie procesja z relikwiami Świętego przejdzie Traktem Królewskim do Świątyni Bożej Opatrzności w Wilanowie.
Liturgicznym zakończeniem zebrania biskupów diecezjalnych była uroczysta Msza św. koncelebrowana na Jasnej Górze w uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski.
Biskupi diecezjalni błogosławiąz Jasnej Góry pielgrzymom oraz wszystkim Rodakom w Ojczyźnie i poza jej granicami. Maturzystom życzą światła Ducha Świętego, zarówno podczas składania egzaminów, jak i w wyborze dalszej drogi życiowej
Podpisali: Biskupi diecezjalni zgromadzeni na Jasnej Górze
Częstochowa, 3 maja 2013 r.
Dzień skupienia kapłanów diecezji legnickiej w Bardzie Śląskim
| | Odsłony: 715
W roku wiary – u Matki Bożej Strażniczki Wiar. Dzień skupienia kapłanów diecezji legnickiej w Bardzie Śląskim
- Zróbmy wszystko, by pogłębiać naszą jedność z Bogiem i między sobą. A biorąc udział w dziele nowej ewangelizacji, również innych prowadźmy do jedności z Bogiem i Kościołem. Z takim apelem zwrócił się do kapłanów z diecezji legnickiej biskup Stefan Cichy podczas Mszy św. odprawionej w bazylice mniejszej w Bardzie Śląskim, podczas dorocznego dnia skupienia duchowieństwa diecezji legnickiej.
Ponad 180 księży, a także klerycy legnickiego seminarium duchownego wraz ze swoimi biskupami udało się w pielgrzymce do sąsiedniej diecezji świdnickiej, do sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej w Bardzie Śląskim, gdzie gospodarzami są ojcowie Redemptoryści. - Takie doroczne dni skupienia są okazją do wspólnej modlitwy, ale też budowania i pogłębienia jedności kapłańskiej – powiedział biskup pomocniczy Marek Mendyk, obecny na pielgrzymce. – Na co dzień spotykamy się wypełniając różne obowiązki duszpasterskie. W tym miejscu spotykamy się, by dzielić się doświadczeniem swojej wiary, zwłaszcza w przeżywanym Roku Wiary. Miejsce zaś nie jest przypadkowe, gdyż gości nas Matka Boża Strażniczka Wiary – podkreślił bp Mendyk.
Dzień skupienia rozpoczął się od adoracji Najświętszego Sakramentu, podczas której można było skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania. Następnie kustosz sanktuarium o. Mirosław Grakowicz wygłosił konferencję ascetyczną, w której nawiązał do przeżywanego Roku Wiary i do dokumentu Benedykta XVI „Porta fidei”. – W tym szczególnym czasie przed każdym z nas stoją dwa główne zadania. Są to: budowanie jedności z papieżem, biskupem diecezjalnym i gonem prezbiterów oraz otwarcie się na Słowo Boże i życie tym Słowem w każdym wymiarze życia kapłańskiego – powiedział o. Mirosław. – Nie możemy też zapomnieć, że wzorem całkowitego zawierzenia w wierze jest dla nas Maryja. Dlatego każdy z nas powinien postrzegać Maryję jako Matkę i wziąć Ją do siebie, tak jak to uczynił św. Jan Ewangelista. Ona jest dla nas wsparciem w naszym życiu i w posłudze Kościołowi – zaznaczył o. Grakowicz. Swoje wystąpienie zakończył modlitwą zawierzenia.
Kolejnym punktem dnia skupienia było zwiedzanie sanktuarium oraz muzeum sztuki sakralnej. Z historią tego miejsca legnickich pielgrzymów zapoznał gospodarz – o. Grakowicz. W południe zaś została odprawiona Msza św. pod przewodnictwem biskupa legnickiego Stefana Cichego. W homilii biskup Cichy przypomniał o najważniejszych celach ogłoszenia Roku Wiary. – Ma być to czas odkrywania na nowo treści wiary wyznawanej, przeżywanej i przemodlonej. Ma to być także czas zastanowienia się nad samym aktem wiary – podkreślił hierarcha. Odwołując się do odczytanej liturgii Słowa zachęcał, by każdy sięgał do księgi Pisma Świętego a także Katechizmu Kościoła katolickiego. – Zazwyczaj katechizmu uczymy innych ludzi, trzeba jednak, abyśmy sami również do niego sięgali. Mamy też żyć Słowem Bożym, gdyż przykład własnego życia jest najlepszym świadectwem, jakie możemy dać innym. Ono jest najskuteczniejszym sposobem przekonywania i naszym słowom nadaje właściwą moc – powiedział bp Cichy. W dalszej części homilii wzywał kapłanów do jedności nie tylko podczas sprawowania liturgii, ale też w sprawach życia codziennego i w działalności duszpasterskiej. Przestrzegał przed pokusą zrywania tej więzi, czy też przed łatwym usprawiedliwianiem się ze swojego indywidualizmu. – Skoro innych mamy jednoczyć z Bogiem i Kościołem, sami musimy żyć w jedności braterskiej, do której wzajemnie powinniśmy się zachęcać – apelował biskup legnicki. Na zakończenie homilii zachęcił wszystkich duchownych do włączenia się do ogólnoświatowej adoracji i modlitwy wszystkich kapłanów, o którą prosił papież Franciszek, a która odbędzie się 2 czerwca o g. 17.
Na zakończenie Mszy św. i dnia skupienia wszyscy pielgrzymi oddali cześć figurze Matki Bożej Strażniczki Wiary, która króluje w Bardzie Śląskim od XIII wieku.
O problemach ze szkolną katechezą - rozmowa z bp Markiem Mendykiem
| | Odsłony: 810
O problemach ze szkolną katechezą - rozmowa z bp Markiem Mendykiem
Temat obecności katechezy w szkole powraca, co jakiś czas. Ministerstwo Edukacji Narodowej podjęło decyzję o przeniesieniu nauczania religii z programu ramowego do programu szkolnego. Biskupi obecni na ostatniej konferencji Episkopatu Polski apelują po raz kolejny o pozostawienie katechezy w programie ramowym. Decyzje Ministerstwa są niepokojące, mogą bowiem oznaczać marginalizowanie religii, a w dalszej perspektywie usunięcie jej ze szkół. O tym, dlaczego jest to niebezpieczne i co to może oznaczać, z biskupem Markiem Mendykiem, przewodniczącym Komisji ds. Wychowania Katolickiego rozmawiał ks. Waldemar Wesołowski.
Ks. Waldemar Wesołowski: księże Biskupie, przypomnijmy najpierw, w czym tkwi problem? Co oznacza przesunięcie katechezy z programu ramowego do programu szkolnego.
Bp Marek Mendyk: W ubiegłym roku w 7 lutego Pani Minister podpisała rozporządzenie o ramowych planach nauczania, z którego wynika, że nauczanie religii, obok także języka mniejszości narodowych, znalazło się poza ramówką, czyli poza blokiem przedmiotów obowiązkowych, które muszą być realizowane w szkole. W tym rozporządzeniu religia jest wyraźnie usytuowana w ramach zajęć szkolnych. Nasz niepokój wiąże się z tym, że istnieje uzasadniona obawa, że religia będzie przedmiotem na marginesie. Ta marginalizacja w przyszłości może doprowadzić nawet do wyeliminowania religii z nauczania. Episkopat Polski stoi na stanowisku, że religia jest ważnym przedmiotem w szkole. Jest ona przedmiotem nieobowiązkowym, ale w momencie wyboru rodziców, złożenia deklaracji, że dziecko będzie uczęszczało na lekcje religii, ten przedmiot staje się obligatoryjny i dla szkoły, i dla ucznia. Biskupi upominają się także o to, by wyraźnie odczytać misję, jaką ma do spełnienia ten przedmiot, jakim jest katecheza w szkole. Wobec kryzysu wychowania, a taki jest w polskiej szkole, religia, katecheza ma swoją szczególną rolę wychowawczą i o tym trzeba pamiętać.
Ks. WW: Trzeba też pamiętać, że program ramowy zobowiązuje do finansowania przedmiotu z budżetu państwa, natomiast finansowanie za program szkolny spada na samorządu.
Bp. MM: Ciężar finansowania przedmiotów poza ramówką, to znaczy przedmiotów, które są nauczane w szkole, ale poza ramowymi planami nauczania, spoczywa na samorządach. A samorządy mówią wprost, nie mamy pieniędzy. I nie zawsze wynika to ze złej woli. Samorządowcy mówią: „My nie mamy pieniędzy na zapewnienie podstawowych potrzeb. Nie ma pieniędzy na remont dróg, na nowe drogi, na sieć kanalizacyjną, a tymczasem zmusza się nas do tego, by finansować dodatkowe zajęcia w szkole”. Tutaj chcę podkreślić, że Konkordat i Konstytucja gwarantują nam, że państwo, szkoła będą spełniały swoją funkcję edukacyjną z godnie z wartościami, jakich zażyczą sobie rodzice. Jeśli rodzice chcą posyłać dzieci na religię, państwo ma obowiązek o to zadbać. Państwo, nie samorządy, stowarzyszenia czy grupy wyznaniowe.
Ks. WW: Wspomniał Ksiądz Biskup o problemach wychowawczych. Słyszymy o narkotykach w szkole, o przemocy, alkoholu, przestępczości itd. Szkoła nie potrafi z tym sobie poradzić. A przecież katecheza jest wielkim sprzymierzeńcem w dziedzinie wychowania. Dlaczego zatem jest taki niezrozumiały opór?
Bp. MM: Jest jakaś przedziwna polityka, myślę, że też nawet zmowa, żeby marginalizować, ignorować, eliminować ten element wychowania religijnego w wychowaniu całego człowieka. Na spotkaniu takiego zespołu roboczego ja postawiłem Pani Minister pytanie: dlaczego wy, jako ministerstwo wobec agresji, z którą się spotykamy w szkołach, wobec wyników badań, które się pojawiają, które mówią, że szkoła po ulicy jest środowiskiem najbardziej narażonym na agresję, dlaczego nie szukacie sojusznika, który by pomógł zmieniać tę sytuację? Pomógł w tworzeniu programów wychowawczych? Trzeba pamiętać o tym, że obecność katechezy w szkole, katechetów w szkole to nie jest sprawa indoktrynacji. My najpierw uczymy jak być człowiekiem. Najpierw uczymy takich postaw ogólnoludzkich: otwartości, życzliwości, szacunku do drugiego człowieka, dla dobra wspólnego, odpowiedzialności za innych, za środowisko. Dopiero później uczymy prawd wiary i tego wszystkiego, co niesie program nauczania religii.
Ks. WW: Najlepszym dowodem na to, że taki kierunek się sprawdza, są szkoły katolickie, gdzie nie ma problemów z przestępczością, narkotykami czy agresją.
Bp MM: Dokładnie tak jest. Dlaczego dzisiaj rodzice, również ci, którzy nie do końca są osobami wierzącymi czy praktykującymi, szukają jednak szkoły katolickiej dla swoich dzieci? Bo wiedzą, że tam jest środowisko zdrowe. Nie ma agresji, jest budowanie człowieczeństwa, życia wokół określonego systemu wartości. To jest niezwykle ważne. Jest wielkie zapotrzebowanie na szkoły katolickie. Dlatego trzeba zrobi…ć wszystko, żeby te szkoły nie tylko mogły powstawać, ale i dobrze rozwijać się. Ciekawe jest to, że niż demograficzny sprawia, że zmniejsza się ilość oddziałów, zamykane są całe szkoły, a jednocześnie jest zapotrzebowanie na szkoły katolickie. One są alternatywą na te problemy. Świadczy o tym np. nowa szkoła pijarska, która powstaje w Bolesławcu.
Ks. WW: Czy ten opór przeciw katechezie, jej marginalizowanie nie jest takim czyszczeniem przedpola dla zmian obyczajowych, które wymusza w pewien sposób współczesny świat, ale i Unia Europejska?
Bp MM: Tak jest. Jest ten „Wielki Brat”, który próbuje wymusić na polskich resortach, nie tylko szkolnictwa, edukacji, ale i gospodarki, czy innych obszarach funkcjonowania państwa, rewolucję obyczajową, która niby oparta jest na wolności, ale która w rzeczywistości będzie zniewalać człowieka. Wystarczy spojrzeć na szkoły, w których panuje taki luz, gdzie eksponuje się wolność źle pojętą, źle pojętą tolerancję. Widać, że jest to droga do nikąd. Muszą być jasno określone zasady w domu, w rodzinie, w szkole. Dziecko musi wiedzieć, jakie są granice wolności, praw, musi wiedzieć, kto rządzi w domu. Ci, którzy planują polską szkołę, polską edukację też muszą to mieć na względzie.
Ks. WW: Co Episkopat w tej sytuacji może jeszcze zrobić?
Bp MM: Cały czas staramy się rozmawiać, przekonywać. Kiedy spotykamy się w Ministerstwie Edukacji narodowej za każdym razem upominamy się o to, by religia miała swoje szczególne miejsce w programie edukacyjnym szkoły. Myślę, że również cały szereg inicjatyw edukacyjnych płynących z Konferencji Episkopatu, jak np. Tydzień Wychowania, promocja szkolnictwa katolickiego, to wszystko służy promocji edukacji opartej o jasno określony system wartości. Sporo czasu poświęcamy temu, by w przyszłości religia stała się przedmiotem do wyboru na maturze. Według naszych analiz prawnych, mamy taką możliwość, oczywiście po spełnieniu pewnych wymogów i po stronie Kościoła, jak i Ministerstwa. Tym bardziej, że okazuje się, że jest spora grupa młodych ludzi, którzy mają naprawdę dużą wiedzę teologiczną. Świadczy o tym udział młodzieży np. w Olimpiadzie Teologii Katolickiej. Przygotowując się do niej, młodzież wykonuje ogromną pracę. I po wynikach widać, że świetnie sobie z tym radzą. Przygotowanie do takiej olimpiady jest naprawdę na wysokim poziomie. Dlaczego zatem nie mogliby wykorzystać tej zdobytej wiedzy na egzaminie maturalnym?
Dziękuję za rozmowę
PRZEDŁUŻENIE MIŁOSIERNYCH DŁONI BOGA List Episkopatu Polski na Niedzielę Miłosierdzia Bożego 2013.
| | Odsłony: 756
Źródło Bożego Miłosierdzia
Zmartwychwstały Chrystus pozdrawia nas dziś trzykrotnie wymownymi słowami: Pokój wam! Ukazując zaś swym uczniom przebite ręce i bok dodaje: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J 20,22b-23).
W przeżywanym Roku Wiary słowa te stają się zwiastunem prawdziwego pokoju serca oraz tej nadziei, która ma swoje źródło w tajemnicy krzyżowej drogi, męki i śmierci Jezusa, a nade wszystko Jego chwalebnego zmartwychwstania. Miłosierny Pan daje nam udział w swoim zwycięstwie nad śmiercią, grzechem i Szatanem. W spotkaniu zaś z Tomaszem Apostołem wzywa nas do żywej wiary, która nie potrzebuje zewnętrznych dowodów, lecz harmonii umysłu i serca ucznia – z umysłem i sercem Mistrza!
Na przełomie tysiącleci, podczas kanonizacji Siostry Faustyny Kowalskiej, bł. Jan Paweł II zaprosił także nas do spotkania z Miłosiernym Panem. Stawiał wówczas wobec wiernych całego świata zasadnicze pytanie o przyszłość, chcąc nam ukazać także jasne światło nadziei: „Co przyniosą nam nadchodzące lata? Jaka będzie przyszłość człowieka na ziemi? Nie jest nam dane to wiedzieć. Jest jednak pewne, że obok kolejnych sukcesów nie zabraknie niestety także doświadczeń bolesnych. Ale światło Bożego Miłosierdzia, które Bóg zechciał niejako powierzyć światu na nowo poprzez charyzmat Siostry Faustyny, będzie rozjaśniało ludzkie drogi w trzecim tysiącleciu.”
„Konieczne jest jednak – mówił nasz Błogosławiony Papież – aby ludzkość, podobnie jak niegdyś apostołowie, przyjęła dziś w wieczerniku dziejów Chrystusa zmartwychwstałego, który pokazuje rany po ukrzyżowaniu i powtarza: Pokój wam! Trzeba, aby ludzkość pozwoliła się ogarnąć
i przeniknąć Duchowi Świętemu, którego daje jej zmartwychwstały Chrystus. To Duch leczy rany serca, obala mury odgradzające nas od Boga i od siebie nawzajem, pozwala znów cieszyć się miłością Ojca i zarazem braterską jednością.”
W czasie kolejnych dni Wielkiego Postu, który przeżywaliśmy, próbowaliśmy,
z pomocą Bożej łaski, obalić mury odgradzające nas od Boga i siebie nawzajem. Wciąż trzeba nam jednak Bożej pomocy, aby uleczyć rany serca i w pełni cieszyć się miłością Boga oraz braterską jednością naszych sióstr i braci.
2. Kształtowanie wyobraźni Miłosierdzia
Od roku 2000 dzisiejsza uroczystość przeżywana jest w całym Kościele jako „Niedziela Miłosierdzia Bożego”. Co roku liturgia tego dnia niejako wytycza nam szlak miłosierdzia. Jest to szlak, który odbudowuje prawdziwą więź człowieka z Bogiem, a równocześnie tworzy między ludźmi nowe, cenne relacje: przebaczenia, miłości i braterskiej solidarności. „Nie jest łatwo – jak mówił bł. Jan Paweł II – miłować miłością głęboką, która polega na autentycznym składaniu daru z siebie. Tej miłości można nauczyć się jedynie wnikając w tajemnicę miłości Boga. Wpatrując się w Niego, jednocząc się z Jego ojcowskim Sercem, stajemy się zdolni patrzeć na braci nowymi oczyma,
w postawie bezinteresowności i solidarności, hojności i przebaczenia. Tym wszystkim jest właśnie miłosierdzie!”
Uważne spojrzenie w oczy Jezusa Miłosiernego jest wezwaniem do tego, by i nasze spojrzenie na bliźnich stawało się coraz bardziej miłosierne. Przebite ręce i stopy Jezusa uświadamiają nam, że nie tylko słowa, ale i konkretne czyny miłosierdzia będą świadectwem naszego dojrzewania w szkole Jezusa Miłosiernego. On z obrazu: Jezu, ufam Tobie, niejako wychodzi ku nam, pragnie spotkać się
z każdym osobiście w realiach codziennego życia. Dyskretnie pyta o teraźniejszość i przyszłość naszych rodzin, parafii, wspólnot, relacji małżeńskich, sąsiedzkich, o atmosferę w miejscach pracy. Stawia pytanie o przeżywanie cierpienia, samotności i niepewności o kolejny dzień. Do postawy miłosierdzia musimy ciągle dorastać przy Sercu Jezusa Miłosiernego!
Od tego roku właśnie Niedziela Miłosierdzia Bożego będzie rozpoczynać, obchodzony do tej pory w październiku, Tydzień Miłosierdzia. Hasłem tegorocznego Tygodnia są słowa: Wiara żywa uczynkami. W życiu Kościoła, oprócz liturgii i głoszenia Słowa, właśnie posługa miłości stanowi jedną z najważniejszych jego cech. I nawet gdyby wspaniale działały różne organizacje i fundacje charytatywne, nikt nie może wyręczyć Kościoła w posłudze miłości. Jej nazwa w języku łacińskim brzmi CARITAS. Papież Benedykt XVI napisał:
„Miłość – caritas – zawsze będzie konieczna, również w najbardziej sprawiedliwej społeczności. Nie ma takiego sprawiedliwego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że posługa miłości byłaby zbędna. (…) Zawsze będzie istniało cierpienie, które potrzebuje pocieszenia
i pomocy. Zawsze będzie samotność. Zawsze będą sytuacje materialnej potrzeby, w których konieczna jest pomoc w duchu konkretnej miłości bliźniego” (Deus caritas est, 28). Ten sam Papież, podczas spotkania z chorymi w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, zwracając się do osób, które posługują wśród nich, powiedział wprost: „…ręce ludzi, którzy wam pomagają w imię miłosierdzia, niech będą przedłużeniem tych Bożych dłoni.” Tak więc z doświadczenia Bożej miłości rodzi się pragnienie, by samemu – na miarę swoich możliwości – okazywać miłosierdzie bliźnim.
3. Miłosierdzie poprzez czyn, słowo i modlitwę
Caritas – taką też nazwę nosi kościelna organizacja charytatywna, która w sposób zorganizowany i systematyczny pomaga potrzebującym na całym świecie. Trudno wymienić wszystkie jej działania, jednak warto wiedzieć o tych najważniejszych: okna życia dla porzuconych nowo narodzonych dzieci, leczenie i rehabilitacja chorych, domy dla bezdomnych, opieka nad uchodźcami, dożywianie głodnych, natychmiastowa i długofalowa pomoc dla ofiar kataklizmów, wspieranie bezrobotnych, wakacje dla dzieci ubogich. Nie chodzi jednak o swego rodzaju opiekę społeczną, jednorazową akcję, lecz o misję, która polega na autentycznej trosce o godność każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Caritas – miłość miłosierna należy do misji Kościoła, tak samo jak głoszenie Słowa i wychwalanie Boga w liturgii.
Misja Caritas to więc ogrom działań, wielki rozmach i szeroka fala najróżniejszej pomocy, udzielanej codziennie na wszystkich kontynentach, systematycznie i często bez żadnego rozgłosu. Przypominamy o tym, ponieważ dzisiejsza niedziela jest jednocześnie świętem Caritas. Każdy z nas może być dziś dumny, że jest częścią Kościoła, w łonie którego dzieje się tak wiele dobra. Możemy dzisiaj dziękować Bogu za tysiące pracowników i wolontariuszy Caritas, dla których zapłatą za pracę jest często uśmiech i radość osób obdarowanych. Ich codzienna, systematyczna i w cichości wykonywana posługa sprawia, że Caritas cieszy się ogromnym autorytetem na całym świecie.
To właśnie dlatego darczyńcy z wielkim zaufaniem wspierają Caritas, wiedząc, że darowane dobra trafią tam, gdzie naprawdę są potrzebne. Cieszy fakt, że wielu wiernych w Polsce z zaufaniem przekazuje 1% z podatku, wspierając w ten sposób działalność charytatywną Kościoła. Caritas jako organizacja, a także poszczególni jej pracownicy i wolontariusze są bardzo cenieni w swoich środowiskach. Ogrom czynionego dobra zdumiewa i pokazuje troskę chrześcijan o wszystkich potrzebujących.
Kościół zabiega jednak, aby dzieła charytatywne były przepełnione autentycznym duchem ewangelicznym. Zachęcamy, aby w każdej parafii powstały parafialne oddziały Caritas lub im podobne. Mogą się one przyczynić do kształtowania postawy miłosierdzia i wychowywania w duchu autentycznej miłości bliźniego. Wyrażamy szczere uznanie i wdzięczność wszystkim zaangażowanym w charytatywną działalność, a zwłaszcza parafialnym, szkolnym i akademickim zespołom Caritas.
4. Z Bożym i ludzkim Miłosierdziem w codzienne życie
Zmartwychwstały Chrystus poucza nas o potrzebie miłosierdzia i wzywa do czynienia miłosierdzia. Żywa wiara przynagla nas, abyśmy na serio potraktowali słowa naszego Mistrza: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią (Mt 5,7). Wyrazem dojrzałej wiary są bowiem konkretne czyny miłosierdzia. Przypomina nam o nich hasło tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia: Wiara żywa uczynkami. Niech więc świętowanie dzisiejszej niedzieli umocni nasze serca Bożą łaską, abyśmy nieśli Boże miłosierdzie do bliźnich przez konkretne czyny, dobre słowo oraz wytrwałą modlitwę o miłosierdzie dla nas i świata całego!
W tej codziennej posłudze niech nam towarzyszą słowa św. Siostry Faustyny: „Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze prace. Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocznienie jest w usłużności bliźnim. Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swego” (Dz. 163).
Na trud wypełniania tego chrześcijańskiego zadania udzielamy pasterskiego błogosławieństwa.
Podpisali:
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi obecni na 361. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski
